Rozdział 2 ,,Co za głupie ustrojstwo!''

Violetta

-Przecież mieliśmy udawać że nic się nie stało...-powiedział.
-Tomas, ja... my nie możemy kryć się z uczuciami.
-Ale ty jesteś z...-nie dokończył bo do sali wszedł nie kto inny jak Leon.

-Violetta, możemy pogadać?-nie odwracając się powiedziałam.

-Tak.-wyszłam z sali nie patrząc mu w oczy, bo prawdę mówiąc nie wiedziałam co z tej rozmowy usłyszał.

-Co się stało między tobą a Tomasem?-powiedział jak tylko wyszliśmy.

-...-nie odezwałam się ani słowem.

-Wiesz.-zaczął.-Nie ważne co się między wami stało.-kontynuował.-Postanawiam ci wspaniałomyślnie wybaczyć.-chciał mnie przytulić. 

-Ale ja ci nie wybaczam.-powiedziałam zaciskając zęby.

-W jakiej sprawie?-udawał idiotę.-Chodzi o...

-Larę? Tak chodzi o Larę.

-Posłuchaj.-próbował wytłumaczyć lecz ja nie dopuściłam go do głosu.

-Nie Leon. Z nami koniec.-weszłam do sali muzycznej ale Tomasa już tam nie było.

Francesca

Wylądowaliśmy na lotnisku w Buenos Aires. Nadal jestem obrażona na moich rodziców.

-Fran, nie możesz być na nas zła.-powiedziała mama.

-A zakład że mogę?-zapytałam ironicznie.

-Nie zachowuj się jak dziecko.-skarcił mnie ojciec.

-To wy się zachowujecie jak dzieci. Dobrze wiecie że chcę chodzić do tej szkoły to robicie mi na złość!-poszłam do automatu z piciem. 

Czekałam w kolejce za staruszką której moneta gdzieś wypadła, podszedł do niej ten chłopak z samolotu-Marco.

-Pomóc w czymś?-o jaki on jest kochany pomaga nie znajomej starszej pani.

Nie czekałam dłużej niż 20 minut. Potem Marco odszedł ale jeszcze niechcący na mnie wpadł.

-Oj przepraszam.-powiedział i poszedł, ja zdążyłam tylko dodać że nic się nie stało.

Zastanawiałam się jeszcze chwilę czy jeszcze kiedyś się spotkamy, ale wtedy była moja kolej. Wrzuciłam pieniążka i czekałam na picie.

-Co za głupie ustrojstwo!-kopnęłam maszynę, jednakże to nic nie dało tylko mnie noga bolała.

-Pomóc ci?-znów pojawił się Marco.

-Jjjjaaa-spojrzałam w jego oczy i się zacięłam.

-...-on najwyraźniej też się zaciął bo nic nie powiedział tylko spojrzał w moje oczy.

-Ekhem ekhem!-ze spojrzeń wyrwał nas jakiś dzieciak czekający tusz za mną.

-Dam sobie radę.-powiedziałam nie bardzo w to wierząc.

-Ale na pewno? 

Wzięłam oddech i powiedziałam.

-Nie.

-To ci pomogę.

Nacisną przycisk i jakimś cudem pojawiła się moja cola. 

-Dzięki.-krzyknęłam szczęśliwa.

-Nie ma za co.-uśmiechnął się.-Przyjaciele sobie pomagają.-dodał.-Tu masz mój numer.-mrugnął okiem i poszedł.

Muszę do niego zadzwonić!-pomyślałam. Ale nie teraz weźmie mnie za wariatkę, a ja nie jestem wariatką. Poszłam do domu zostawiając colę w automacie. Nie bardzo mi się chciało tam iść. Postanowiłam iść do Studia 21. Wiem że nie jestem uczniem, ale może to co powiedział Marco ma sens.-Nie no od kiedy Marco jest twoim doradcą Fran?-pomyślałam znów. Idę. Przez resztę drogi chodziły mi po głowie te słowa: ,,Może oni nie muszą wiedzieć że chodzisz do Studia.'' Hmm... Wydaje mi się że powiedział to tak jakby mu zależało. Na mojej twarzy pojawił się uśmiech.

-Jemu na mnie zależy!-krzyknęłam ale za chwilę ucichłam bo ludzie się gapili.

Violetta

Wyszłam przed Studio i zobaczyłam strasznie zafascynowaną dziewczynę postanowiłam do niej podejść.

-Cześć.-odezwałam się.

-Violetta?-jak by mnie znała.

-Tak?

-Ciebie najbardziej lubię z Youmix'a. 

-Cieszę się. Powiedz. Coś się stało?-zapytałam.

-Nie.-spojrzała na mnie dziwnie.-A co miało się stać?

-No bo tak krzyczysz na środku ulicy to pomyślałam że...-ale ta dziewczyna nie dała mi skończyć.

-Nie, nie wszystko ok. A tak między nami: Lepiej by było jak byś była z Tomasem.-wyszeptała.

-Fajnie.-powiedziałam.-A ty jak masz na imię?

-Francesca jestem.-powiedziała wesoło.

-Zwiedzasz Studio? Jesteś gościem specjalnym? Jesteś... kuzynką Antonia?-zamyśliłam się.-Nie yyy... Zapisałaś się na egzaminy wstępne?-strzelałam.

-Nie, nie.-mówiła.-A kto to Antonio?

-Właściciel Studia.

-A, to nie i nie.

-To co tu robisz?-zapytałam z braku pomysłów.

-Ja...-nie dała jej dokończyć bo mój szybki charakter dał się we znaki. 

-Wiem! Jesteś kosmitką i planujesz zniszczyć ludzkość.

-Nie. Przyjechałam z zamiarem nauki w Studiu i...-znów to samo.

-I..

-Nie.-ona też mi przerwała.-Pozwól że dokończę a później będą cenne uwagi.

-Okej.-niechętnie na to przystałam.

-Przyjechałam z zamiarem nauki w Studiu, ale moi rodzice wypisali mnie z listy egzaminów wstępnych.

-Aha.-zrobiłam zamyśloną minę.-No to chodź.-złapałam ją za rękę i pociągnęłam do Studia.

-Gdzie.

-Sprawdzimy co potrafisz.-weszłyśmy do sali muzycznej gdzie był Tomas.

-Hej Violetta.-powiedział.-Hej Fran.-dodał.

-Skąd wy... jak wy...-odebrało mi mowę, przecież Tomas był Hiszpanem a Fracesca, Francesca była... no nie wiem.

-Cześć Tomas.-powiedziała.-Poznaliśmy się jak Tomas był z mamą we Włoszech.-no wiedziałam, Francesca  była Włoszką stąd ten jej dziwny Włoski akcent.

-Zamierzasz się uczyć w Studiu?-zapytał.

-Wiesz bo ja...-wtedy do sali wszedł...

***

Kto wszedł do sali? (znowu to samo XD) 

Co będzie z Marescą?

Francesca zadzwoni?

Czy Fran będzie się uczyć? (powtórka z rozrywki.)

Udało się rozdział skończony xD Mam nadzieję że fajny. Pisać opinie!

Pa!

~Fran ;*